جنابت از آن چیزهایی هستش که سر هر کسی و ممکنه که در هر محلی پیش بیاد و عقل هم حکم می کنه که وقتی به یک جایی می روی حتما باید تدابیر مناسب آن محل را انجام بدی وگرنه دچار مشکل می شوی پس باید که بدونیم جنابت یعنی چه و چطوری حاصل می شه و اگر جنب بشیم چکار باید بکنیم. موفق باشید.

1- به دو چیز انسان جنب می شود.

اول : جماع .

دوم : بـیرون آمدن منی , در خواب باشد یا بیداری , کم باشد یا زیاد , با شهوت باشد یا بی شهوت , با اختیار باشد یا بی اختیار.

2- اگـر رطـوبتی از انسان خارج شود و نداند منی است یا بول یا غیر اینها , چنانچه با شهوت و جستن بیرون آمده و بعد از بیرون آمدن آن بدن سست شده , آن رطوبت حکم منی را دارد , و اگر هیچ یک از این سـه نـشـانـه یا بعضی از اینها را نداشته باشد , حکم منی را ندارد , ولی در مریض لازم نیست آن رطوبت با جـسـتن بیرون آمده باشد و در موقع بیرون آمدن بدن سست شود , بلکه اگر با شهوت بیرون آید در حکم منی است .

3- اگـر از مردی که مریض نیست آبی بیرون آید که یکی از سه نشانه ای که در مساله پیش گفته شد داشـته باشد , و نداند نشانه های دیگر را داشته یا نه , چنانچه پیش از بیرون آمدن آب , وضو داشته می تواند به همان وضو اکتفا کند , و اگر وضو نداشته کافی است فقط وضو بگیرد , و غسل بر او لازم نیست .

4- مـستحب است انسان بعد از بیرون آمدن منی بول کند , و اگر بول نکند و بعد از غسل , رطوبتی از او بیرون آید که نداند منی است یا رطوبت دیگر , حکم منی را دارد.

5- اگر انسان با زنی جماع کند و به اندازه ختنه گاه یا بیشتر داخل شود , در قبل باشد یا در دبر , بالغ باشند یا نابالغ , اگر چه منی بیرون نیاید هر دو جنب می شوند.

6- اگر شک کند که به مقدار ختنه گاه داخل شده یا نه غسل بر او واجب نیست .

7- اگر نعوذ باللّه با حیوانی نزدیکی نماید منی از او بیرون آید غسل تنها کافی است , و اگر منی بیرون نیاید , چنانچه پیش از وطی وضو داشته باز هم غسل تنها کافی است , و اگر وضو نداشته احتیاط واجب آن است که غسل کند , و وضو هم بگیرد , و همچنین است حکم در نزدیکی نمودن با مرد یا پسر.

8- اگـر منی از جای خود حرکت کند و بیرون نیاید , یا انسان شک کند که منی از او بیرون آمده یا نه , غسل بر او واجب نیست .

9- کـسـی کـه نـمـی تـوانـد غسل کند ولی تیمم برایش ممکن است , بعد از داخل شدن وقت نماز هم می تواند با عیال خود نزدیکی کند.

10- اگـر در لـبـاس خـود منی ببیند و بداند که از خود او است و برای آن غسل نکرده , باید غسل کند و نـمازهایی را که یقین دارد بعد از بیرون آمدن منی خوانده قضا کند , ولی نمازهایی را که احتمال می دهد پیش از بیرون آمدن آن منی خوانده لازم نیست قضا نماید.

( چیزهایی که بر جنب حرام است ).

11- پنج چیز بر جنب حرام است : اول : رساندن جایی از بدن خود به خط قرآن , یا به اسم خدا به هر لغت که باشد و بهتر آن است که به اسماء پیغمبران و امامان و حضرت زهراء علیهم السلام نیز نرساند.

دوم : رفـتـن در مسجد الحرام و مسجد پیغمبر صلی اللّه علیه و آله و سلم اگر چه از یک در داخل و از در دیگر خارج شود.

سـوم : تـوقـف در مساجد دیگر , و همچنین بنابر احتیاط واجب در حرم امامان علیهم السلام , ولی اگر از مسجد عبور کند مثل اینکه از یک در مسجد داخل و از در دیگر خارج شود , مانعی ندارد.

چهارم : داخل شدن در مسجد برای برداشتن چیزی و همچنین گذاشتن چیزی در آن بنابر احتیاط لازم .

پـنـجـم : خـواندن هر یک از آیات سجده واجب و آن در چهار سوره است : اول : سوره سی و دوم قرآن الم تنزیل دوم : سوره چهل و یکم حم سجده سوم : سوره پنجاه و سوم والنجم چهارم : سوره نود و ششم اقرا.

( چیزهایی که بر جنب مکروه است ).

12- نـه چـیز بر جنب مکروه است : اول و دوم : خوردن و آشامیدن ولی اگر صورت و دستها را بشوید و مضمضه بکند مکروه نیست و اگر تنها دستها را بشوید کراهت کمتر می شود.

سوم : خواندن بیشتر از هفت آیه از قرآن که سجده واجب ندارد.

چهارم : رساندن جایی از بدن به جلد و حاشیه و بین خطهای قرآن .

پنجم : همراه داشتن قرآن .

ششم : خوابیدن .

ولی اگر وضو بگیرد یا به واسطه نداشتن آب , بدل از غسل تیمم کند مکروه نیست .

هفتم : خضاب کردن به حنا و مانند آن .

هشتم : مالیدن روغن به بدن .

نهم : جماع کردن بعد از آنکه محتلم شده , یعنی در خواب منی از او بیرون آمده است .

( غسل جنابت )

13- غسل جنابت برای خواندن نماز واجب و مانند آن واجب می باشد ولی برای نماز میت و سجده سهو و سجده شکر و سجده های واجب قرآن غسل جنابت لازم نیست .

14- لازم نـیست در وقت غسل , نیت کند که غسل واجب می کند , بلکه اگر فقط قصد قربت یعنی برای انجام خواست خداوند عالم غسل کند کافی است .

15- اگـر یقین کند وقت نماز شده و نیت غسل واجب کند بعد معلوم شود که پیش از وقت غسل کرده , غسل او صحیح است .

16- غسل جنابت را به دو قسم می شود انجام داد.

منبع: توضیح المسائل آیت الله سیستانی